شهر وزوان در منتهی الیه شمالی استان اصفهان و در ۳۳ درجه و ۲۴ دقیقه عرض شمالی از خط استوا و ۵۱ درجه و ۱۱ دقیقه طول شرقی از نصف النهار گرینویچ قرار دارد. این شهر از شمال به شهر میمه و از شرق به کوههای کرکس از بلندی فلات مرکزی ایران محدود است و از جنوب به شاهین شهر و از غرب به شهرستان های گلپایگان و نجف آباد محدود می شود. فاصله شهر تا اصفهان ۸۵ کیلومتر و تا شاهین شهر ۷۰ کیلومتر و تا تهران ۳۱۴ کیلومتر می باشد .
وزوان در دشتی نیمه هموار در میانه دشت جلگه‌ای میمه واقع شده و ارتفاع آن از سطح دریا حدوداً ۲۰۰۰متر می‌باشد. موقعیت جغرافیای شهر موجب شده که این شهر دارای تابستان‌های گرم و خشک و زمستان‌های سرد و خشک باشد.
مساحت این شهر ۵۴۸ هکتار می باشد.
میزان جمعیت این شهر بالای ۴۵۰۰ نفر می باشد.
از نظر هویت شهر، شهر از نقطه نظر تاریخی یکی از شهرهای قدیمی استان بوده که متأسفانه بسیاری از جلوه ها و نمادهای باستانی از جمله آتشکده معروف وزوان و بسیاری از ابنیه و قلاع قدیمی خود را بر اثر بی توجهی مسئولین از دست داده است.
امروزه بهترین و معتبر ترین سند قدمت این شهر گویش محلی مردم که یکی از زبانهای مستقل و فعال قبل از اسلام در نواحی مرکزی ایران بوده و بیشتر لغات و اصطلاحات آن از لغات پهلوی
شهر وزوان در منتهی الیه شمالی استان اصفهان و در ۳۳ درجه و ۲۴ دقیقه عرض شمالی از خط استوا و ۵۱ درجه و ۱۱ دقیقه طول شرقی از نصف النهار گرینویچ قرار دارد. این شهر از شمال به شهر میمه و از شرق به کوههای کرکس از بلندی فلات مرکزی ایران محدود است و از جنوب به شاهین شهر و از غرب به شهرستان های گلپایگان و نجف آباد محدود می شود. فاصله شهر تا اصفهان ۸۵ کیلومتر و تا شاهین شهر ۷۰ کیلومتر و تا تهران ۳۱۴ کیلومتر می باشد .
وزوان در دشتی نیمه هموار در میانه دشت جلگه‌ای میمه واقع شده و ارتفاع آن از سطح دریا حدوداً ۲۰۰۰متر می‌باشد. موقعیت جغرافیای شهر موجب شده که این شهر دارای تابستان‌های گرم و خشک و زمستان‌های سرد و خشک باشد.
مساحت این شهر ۵۴۸ هکتار می باشد.
میزان جمعیت این شهر بالای ۴۵۰۰ نفر می باشد.
از نظر هویت شهر، شهر از نقطه نظر تاریخی یکی از شهرهای قدیمی استان بوده که متأسفانه بسیاری از جلوه ها و نمادهای باستانی از جمله آتشکده معروف وزوان و بسیاری از ابنیه و قلاع قدیمی خود را بر اثر بی توجهی مسئولین از دست داده است.
امروزه بهترین و معتبر ترین سند قدمت این شهر گویش محلی مردم که یکی از زبانهای مستقل و فعال قبل از اسلام در نواحی مرکزی ایران بوده و بیشتر لغات و اصطلاحات آن از لغات پهلو
اشکانی و ساسانی،اوستایی، فارسی دری و لغات دخیل ترکستانی و عربی تشکیل شده است.
این شهرستان دارای شخصیت های ممتاز و روحانیون برجسته و علماء طراز اولی بوده که برخی از ایشان در جهان اسلام نیز از شهرت چشمگیری برخوردارند. معروفترین ایشان مرحوم آخوند عبدالکریم گزی مؤلف کتاب تذکره القبور، ملامحمدنقی گزی و ملا مهدی گزی و ملا محمد باقر معروف به ابوالفقراء صاحب کتاب کنزالفقراء و شعراء معروفی چون جنتی گزی و درویش عباس گزی با بیش از ۱۳ هزار بیت از اشعار گوناگون با زبان گزی و هنرمندان چون رزاقی گزی در شهر گز زندگی می کرده اند .
دیدگاهتان را بنویسید